പൂക്കളുടെയും വെളിച്ചത്തിന്റെയും ശവമടക്കിൽ നിന്നും തത്സമയം

അതൊരു
വല്ലാത്ത തരം
പാറ്റയായിരുന്നു...

തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകൾ
ഭംഗിയായി വെട്ടിയൊതുക്കിയ
ചിറകുകൾ,
സ്പർശിനികൾ,
കാതങ്ങൾക്കപ്പുറം
മദിപ്പിക്കുന്ന ഫിറമോൺ

അതൊരു
വല്ലാത്ത പാറ്റ തന്നെ
പകൽ
സകലമാന പൂക്കളും
പുഷ്പാസനത്തിൽ നിന്ന്
കുതറിയോടി
പാറ്റയുടെ അടുത്തേക്കെത്തുന്നു..
എന്റെ തേൻ കുടിക്കൂ..
എന്റെ പരാഗം നുകരൂ
പ്രിയനേ കരുത്താർന്ന
ചിറകുകൾ കൊണ്ടെന്റെ
ദള വിദളങ്ങളെ ശിഥിലമാക്കൂ...
പൂക്കളുടെ ആലസ്യംപൂണ്ട
നിലവിളികൾ
പാറ്റക്കു മുകളിൽ വട്ടമിട്ടു പറക്കുന്നു..

അതൊരു വല്ലാത്ത പാറ്റ തന്നെ

തനിക്കു ബോധിച്ച പൂക്കളെ മാത്രം
കുമ്പസരിപ്പിച്ചു മയക്കുന്നു
അല്ലാത്തവയെ
നോക്കുക പോലുമില്ലാത്തതിനാൽ
പിച്ചക്കിരിക്കുന്ന പൂക്കളുടെ വരിക്ക്
നിരാശയുടെ ചീഞ്ഞ ഗന്ധം

അതൊരു വല്ലാത്ത പാറ്റ തന്നെ

അന്തിയായാൽ
എല്ലാ വെളിച്ചവും അതിനെ തേടി വരുന്നു
അടുക്കളയിൽ നിന്ന്
വിയർത്തൊലിച്ച് കണ്ണു കലങ്ങിയ അടുപ്പുകൾ
വറ്റ് എല്ലിനിടയിൽക്കയറിച്ചീർത്ത
വലിയ വീടുകളിലെ
അലങ്കാര വിളക്കുകൾ

നഗരത്തിരുട്ടിൽ മുല്ലപ്പൂ ചൂടി നിൽക്കും
പൊതു വെളിച്ചങ്ങൾ

സ്വകാര്യമായ നെയ്ത്തിരികൾ
ഉരുകിയൊലിച്ച മെഴുകുതിരികൾ
തേച്ചുമിനുക്കിയതും
ക്ലാവു പിടിച്ചതുമായ
നിലവിളക്കുകൾ,
തീപ്പെട്ടിക്കമ്പുകൾ
ജ്വലിച്ച പാടെ
നക്ഷത്രങ്ങൾ,
നിലാവ് പിറന്നപടി

എല്ലാ വെളിച്ചങ്ങളും
പാറ്റയെത്തേടി പറന്നു വരുന്നു
വെളിച്ചങ്ങളുടെ ചിറകടിയൊച്ച
ഒരു കൊടുങ്കാറ്റിന്റെ വരവറിയിക്കുന്നു...

എല്ലാ വെളിച്ചങ്ങളും
എന്നെ ഉമ്മവച്ചുകെടുത്തൂ
എന്നെ ഊതിക്കെടുത്തു
തന്നെ ചിറകടിച്ചു കെടുത്തു
പ്രിയനേ...
ഏറ്റവും ദയവുണ്ടായി അങ്ങെന്നിൽ നൃത്തം ചെയ്തു എന്നെ
ഒരു പ്രാവശ്യമെങ്കിലും
ഒന്നു കെടുത്തിത്തരൂ...
എന്നു നിലവിളിക്കുമ്പോൾ
ഇരുട്ടുകൾ കൂട്ടമായ് വന്ന്
പാറ്റക്ക് ജയ് വിളിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു...

ഒരു ക്ഷീണവുമില്ലാത്ത
ഒരൊറ്റ രോമം പോലും നരയ്ക്കാത്ത
ഒരണപ്പല്ലു പോലും കൊഴിയാത്ത
ഒരു പുഞ്ചിരി പോലും കോടാത്ത
സമയത്തെ വല്ലാതെ
പിടിച്ചു നിർത്തുന്ന,

അത്
ഒരു വല്ലാത്ത പാറ്റ തന്നെ

*ശിവപ്രസാദ് പാലോട്*