ബിംബങ്ങളും ഇല്ലാത്ത
തെരുവുകളിലൂടെ നടന്നു പോവുമ്പോള്‍
ഉഴുതു മരിക്കപ്പെട്ട മാതൃഭൂമിയില്‍
ആരാലും നോട്ടമെല്‍ക്കാതെ
ജീവകോശങ്ങള്‍
പിറവിയിലും പെരുക്കത്തിലും
ഊറ്റം കൊള്ളുന്നത്‌ കണ്ടു
എഴുതി തേഞ്ഞ പേന
നടന്നുടഞ്ഞ ചെരുപ്പ്
സ്വന്തം തലവേദനയില്‍
ആകാശം കത്തുമ്പോള്‍
ഒറ്റ നക്ഷത്രത്തെയെങ്കിലും
ഇത്തിരി കൈ കുമ്പിളിലെടുത്ത്
ബാക്കി വച്ച കനിവ്
പൂവ് ചോദിച്ചു വന്നു
മുള്ള് കൊണ്ട് തൃപ്തി പെടുന്നവള്‍ക്ക് ,
വെണ്ണ ചൂടിച്ചു വന്ന കുട്ടിക്ക്
ചുട്ട വെള്ളാരം കല്ല്‌ നല്‍കുന്ന
കലികാല കമ്പോളത്തില്‍,
തിരക്ക് കുറയുമ്പോള്‍
വെറുതെ വായിക്കുക
അടുത്ത ക്ഷണം മറന്നെന്നാലും
ഇടക്കൊരോര്‍മ്മയായ്
നുള്ളി നോവിക്കാം
No comments:
Post a Comment