മനസ്സിന്റെ
വേരോക്കെപുറത്താക്കി
മണ്ണൊലിപ്പ്,
പ്രണയത്തെ
മണല്പ്പരപ്പില്
മേയാന് വിട്ടു
കാലത്തിന്റെ
വേലിയിറക്കം ,
ഹൃദയം
ശ്രുതികള്
എല്ലാം ഇറങ്ങിപ്പോയ
ഒരു പാഴ്ശംഖ്..
ചിന്തകള്
ഉണങ്ങിപ്പോയ
ചിതല്മരം
വേനല്
കണ്ണീരുപോലെ
മഞ്ഞിന്റെ
പിന്വിളി
മരണം പോലെ
അരിച്ചെത്തുന്ന
മഴച്ചെത്തം
സ്വപ്നങ്ങള്
ചുഴിയിട്ട
മണല്ക്കാറ്റ്
മുന്നിലെ
ഇരയില്
തന്നെയാണെന്റെ നോട്ടം
അതൊരു ചൂണ്ടയാണെന്കില്
ഞാന് മീന് തന്നെ ..
No comments:
Post a Comment